Bri ar Baotred Pagan da Varie Guillerm eus Meneham e Kerlouan. Ganti hon eus klevet ar werz kaer-mañ asambles gant meur a gan da selaou pe da zañsal an dañs round. Un diviz eo etre ur vamm hag ur verc'h a esper distro he amourouz eus an Itali.

Hommage des "Paotred Pagan" à Marie Guillerm de Ménéham en Kerlouan. Nous lui devons cette belle gwerz aux accents grégoriens ainsi que de nombreux autres chants à écouter et à danser la dañs round. C'est un dialogue entre une mère et sa fille qui espère le retour de son amoureux d'Italie.

Al lizher

M’am miche un tamm paper gwenn
Ur banne livaj ur bluenn
Miche skrivet ul lizher
A vije dereat
War sujet ur fumelenn
Hag he deus kalonad

He mamm ouzh he c’honsideriñ
Un deiz a c’houlennas outi
Drouglivet bras ho kavan
Va merc’hig Madelon
Ker melen eo ho pizach
Evel ur bod chifon

Va mamm ‘vit donet d’am yac'haat
Me rank kaout ur paotr delikat
Zo aet d’an Itali
Un nebeut amzer zo
Ma ne deu ket d’ar gear
Kaoz vezo d’am maro

Va merc’h ganez me zo souezhet
Ez out-te tromplet ken abred
Ne peus nemet pemzek vloaz
O ren en da c’hwezek
Me soñje din e vagen
Ur verc’h fur ha parfet

Va mamm m’ho peus ur vemor vat
D’ar memez deiz, d’ar memez oad
N’ho poa nemet pemzek vloaz
O ren en ho c’hwezek
Ma ho poa akontraniet
Va zad d’ho kemeret

Va merc’h leskomp an diskourchoù
Ha deomp da skrivañ lizheroù
Da gas d’ar martolod yaouank
Da bresañ e gonje
Joa bras a vezo gantañ
Pa glevo kement-se

Tri c’hant skoed en arc’hant gwenn
Ha kement all en aour melen
Zo kaset d’ar martolod
Ne goll ket tout e boan
Bet en deus ur fumelenn
Hag ur martolod bihan

La lettre

Si j’avais du papier blanc,
de l’encre et une plume,
J’écrirais une lettre
et le sujet en serait :
Une jeune fille
qui a grand chagrin.

Sa mère, la dévisageant
un jour lui demanda,
Je te trouve bien pâle
ma petite Madelon ;
Pâle est ton visage
comme un vieux chiffon.

Ma mère, pour me guérir,
il me faut un gentil garçon
Parti en Italie
il y a peu de temps.
S’il ne rentre pas,
il sera la cause de ma mort.

Ma fille, je suis très étonnée
que tu te sois trompée si jeune ;
Tu n’as que quinze ans,
presque seize ;
Je pensais avoir élever
une fille sage parfaite.

Ma mère, si tu as bonne mémoire,
le même jour et au même âge,
Tu n’avais que quinze ans,
presque seize ;
Mon père a été contraint
de te prendre.

Ma fille, laissons là les discours
et écrivons des lettres
A envoyer au jeune marin,
afin qu’il devance son congé ;
Il aura grande joie
en apprenant cette nouvelle.

Trois cents écus en argent
et autant en or jaune,
Sont envoyés au matelot ;
il ne perd pas toute sa peine,
Il a une épouse
et un petit matelot.